میدونستی هر کدوم از اعضای بدنت چند سال عمر میکنن؟

دعای خیر و آرزوی الهی 120 ساله بشی را بارها و بارها شنیده ایم و شاید گاهی به این فکر کرده باشیم که آیا میتوان تا 120 سالگی هم عمر کرد یا نه؟ اصلا چرا 120 ساله، چرا نمیگویند الهی 110 ساله شی؟ شاید راز این عدد پرتکرار در آرزوهای پدر و مادر بزرگانمان ریشه در حقیقتی دارد که ما از آن بی خبریم. همراه ما باشید تا در این بخش ، نظر دانشمندان درباره طول عمر انسان و اینکه انسان چند سال می تواند عمر کند را بدانید.

جالب است بدانید عدد 120 چندان در حد آرزو و خیال نیست چراکه به تازگی دانشمندان با انجام مطالعات بر روی توانایی عملکرد اندام‌های انسان به این نتیجه رسیده اند که اندام‌های اکثر انسان‌ها تقریبا 120 سال عملکرد مفید دارند و این یعنی انسان می‌تواند تا 120 سالگی طول عمر داشته باشد.

گفتنی است عدد 120، محدودیت قطعی سن انسان نبوده و طبق باور گروه دیگری از دانشمندان، هر انسان با رعایت باید نبایدهای یک سبک زندگی سالم، حتی میتواند تا 150 سالگی هم عمر کند.

طبق رکوردهای ثبت شده جهانی در کتاب گینس، در حال حاضر صاحب رکورد پیرترین فرد زنده جهان، خانم 117 ساله ای است بنام ماریا برانیاس مورِرا که البته برخی معتقدند احتمالا پیرتر از او هم روی کره زمین زندگی میکند ولی احتمالا هنوز توسط گینس کشف و ثبت نشده است.

بطور کلی نمیتوان عدد دقیقی در پاسخ به سوال بیشترین طول عمر برای یک انسان درنظر گرفت چراکه پاسخ به این سوال در طول دهه‌ها تغییراتی داشته است، به عنوان مثال در سال 1921، دانشمندان طول عمر انسان را حداکثر 105 سال تخمین زده بودند در حالیکه در سال 1997، پیرترین انسان دنیا در سن 122 سالگی فوت کرد.

پژوهشگران آمریکایی در یک مطالعه دریافتند افرادی که اعضای آن‌ها سریع‌تر از باقی بدن‌شان پیر می‌شود، ریسک بالایی برای توسعه بیماری در آن عضو در عرض ۱۵ سال دارند.

این پژوهشگران با استفاده از یادگیری ماشینی به بررسی سطح پروتئین‌های خون انسان پرداختند. آن‌ها روی ۱۱ عضو یا بافت بدن متمرکز شدند: مغز، قلب، ریه، کلیه، کبد، پانکراس، روده، سیستم ایمنی، عضلات، چربی و عروق.

تیم پژوهشی برای تمرین‌دادن الگوریتم هوش مصنوعی سطح تقریباً ۵٬۰۰۰ پروتئین را در خون ۱٬۳۹۸ بیمار سالم یک مؤسسه پژوهشی آلزایمر بررسی کردند. این افراد از ۲۰ تا ۹۰ سال سن داشتند، اما غالباً در سنین میانی تا پیری بودند.

پژوهشگران پروتئین‌هایی را که ژن‌های آن‌ها در یک عضو چهار برابر فعال‌تر از اعضای دیگر بود، مشخص کردند. آن‌ها به این ترتیب ۸۵۸ پروتئین مخصوص عضوها پیدا کردند و الگوریتم خود را طوری آموزش دادند که سن فرد را براساس آن‌ها تخمین بزند.

با این روش، آن‌ها آزمایش خونی توسعه دادند که سن زیستی یک عضو را در یک فرد ظاهراً سالم تخمین می‌زند. این سن نشان می‌دهد که ریسک بیماری در عضو مرتبط چقدر است.

پژوهشگران الگوریتم هوش مصنوعی خود را روی آزمایش خون ۵٬۶۷۶ نفر استفاده کردند. تقریباً ۲۰ درصد از این افراد پیری بسیار شدیدی در یک عضو و ۱٫۷ درصد پیری در چند عضو داشتند. پژوهشگران می‌گویند پیری سریع یک عضو می‌تواند ریسک مرگ را ۲۰ تا ۵۰ درصد افزایش دهد.

تشخیص بیماری‌های زوال عقل در مراحل آغازین می‌تواند کارایی روش‌های درمانی را بسیار بالا ببرد.

طبق یافته‌های این مطالعه، در بیمارانی که دچار پیری زودرس قلب بودند، احتمال توسعه نارسایی قلبی ۲۵۰ درصد بیشتر بود. از طرف دیگر، پیری سریع مغز و عروق می‌توانست نشانه‌ای از پیشرفت بیماری آلزایمر باشد. قدرت این پیش‌بینی از بهترین نشانگرهای زیستی مبتنی بر خون موجود بهتر بود.

بیماری‌هایی که زوال عقل ایجاد می‌کنند، مانند آلزایمر، می‌توانند دهه‌ها پیش از ظهور اولین نشانه‌ها، در مغز آغاز شوند. بسیاری از درمان‌های جدید تنها در مراحل ابتدایی بیماری آلزایمر کارآمد هستند. درنتیجه، روش‌هایی ساده که بتوان با استفاده از آن‌ها بیماری‌ها را در مراحل اولیه توسعه تشخیص داد، اهمیت بالایی دارند.

به این ترتیب، نتایج این پژوهش نشان می‌دهد که بررسی آزمایش خون با استفاده از الگوریتم‌های هوش مصنوعی پنجره‌ای برای پی‌بردن به اتفاقات درون بدن ایجاد می‌کند.

قدم بعدی پژوهشگران این است که آزمایش خون خود را روی ۵۰٬۰۰۰ تا ۱۰۰٬۰۰۰ نفر دیگر بررسی کنند. تکرار این نتایج می‌تواند ثابت کند که نظارت بر سلامت اعضای ظاهراً سالم به‌صورت تکی می‌تواند راهی مطمئن برای شناسایی اعضای دچار پیری زودرس باشد. شاید حتی بتوان افراد را پیش از بیمارشدن درمان کرد.