افزایش حقوق بازنشستگان با پرداخت‌های حمایتی و کمک هزینه ای جدید دولت +جزییات

نصرالله دریابیگی (نایب رئیس کانون عالی بازنشستگان سازمان تامین اجتماعی کشور) گفت: کارگران بازنشسته به دنبال این هستند که پس از ۳۰ الی ۳۵ سال کار، یک زندگی آبرومندانه و شرافتمندانه برای خود داشته باشند و چیزی اضافه‌تر از یک حقوق مکفی و در حد قانون نمی‌خواهند.

وی ادامه داد: هر فردی که در ایران به قدرت رسید، به نام فقرا، کارگران و بازنشستگان شعار داد و در آخر به آن عمل نکرد؛ جامعه کارگری و بازنشستگی از آقای پزشکیان می‌خواهند که به وعده‌های خود عمل نماید.

دریابیگی خاطرنشان کرد: این قشر خواهان عمل به دو اولویت درمان رایگان و حقوق به اندازه تورم است؛ حقوقی که تامین کننده سبد هزینه خانوار و بر اساس ماده ۹۶ قانون تامین اجتماعی و ماده ۴۱ قانون کار باشد.

بررسی‌ها نشان می‌دهد که دولت ایران طی سال‌های مالی اخیر پرداخت‌های حمایتی به پنجک اول را افزایش داده و سهم «کمک‌های نقدی موقت، خیریه‌ای و کمک‌هزینه‌ای» به آن‌ها افزایش یافته است.

اقتصاد ایران در دو دهه اخیر شاهد شوک‌های متعددی بوده که تاثیر آن‌ها بر رفاه خانوارها، به‌ویژه خانوارهای کم‌درآمد، قابل مشاهده است. راهکار رایج دولت‌ها که اتفاقا دولت ایران نیز آن را به کار گرفته، حمایت از خانوارهای آسیب‌پذیر از طریق کمک‌های نقدی است. این کمک‌ها انواع مختلفی دارد.

طبق یافته‌های بانک جهانی از آمارهای بودجه‌خانوار ایران، پرداخت‌های اجتماعی در ایران به سه دسته کلی‌ «مستمری»، «پرداخت‌های منظم» و «پرداخت‌های موقتی، کمک خیریه‌ها و کمک‌هزینه‌ها» تقسیم می‌شود.

بررسی‌ها نشان می‌دهد که دولت ایران طی سال‌های مالی اخیر پرداخت‌های حمایتی به پنجک اول را افزایش داده و سهم «کمک‌های نقدی موقت، خیریه‌ای و کمک‌هزینه‌ای» به آن‌ها افزایش یافته است. در این گزارش، بخشی از گزارش بانک جهانی که مربوط به سیاست‌های حمایتی اجتماعی در ایران است را ترجمه کرده است.

به گزارش اکوایران، سیستم رفاه اجتماعی ایران در سال‌های گذشته دستخوش تغییرات عمده‌ای شده است. طرح هدفمندسازی یارانه‌ها در سال 2011 تغییر مهمی بود که برای اجرای آن، اعطای یارانه به ابتدای زنجیره تولید انرژی متوقف شد و در ازای آن، یارانه‌های نقدی به هر خانوار پرداخت شد.

اجرای این طرح در ابتدا به کاهش نابرابری و کاهش فقر کمک کرد. با این حال، بعد از شروع تحریم‌ها و وقوع تورم‌های بالای پی‌درپی، قدرت خرید این یارانه ثابت کاهش یافت. در پاسخ به این مسئله، دولت طرح‌های حمایتی دیگری با تمرکز بر خانوارهای کم‌درآمد طراحی و اجرا کرد. دولت سعی کرد در طول سال‌ها کاهش قدرت خرید یارانه‌ها را کاهش دهد. مثال بارز این اقدام، پرداخت‌های نقدی در سال 2019 میلادی (1398 شمسی) و در پی افزایش قیمت بنزین است.

نظام رفاه اجتماعی در ایران، شامل «نظام پرداخت‌های نقدی»، «یارانه و کمک‌معیشتی» و «نظام بازنشستگی» است. به گفته بانک جهانی، این نظام در ایران با حجم بالای پرداخت‌ها تطبیق یافته و این انعطاف‌پذیری در دوران همه‌گیری کرونا که دولت بسته حمایتی قابل توجهی برای تقویت خانوارها و کسب‌وکارها ارائه داد، بیشتر مشهود شد.

به گزارش بانک جهانی، دولت ایران تلاش‌های خود را برای ارائه کمک‌های نقدی اضافی ادامه داده است. آمارهای بودجه خانوار سه دسته از انتقالات اجتماعی را مشخص می‌کند: انتقالات نقدی منظم، مستمری‌ها و گروه متفرقه‌ای که شامل انتقالات نقدی موقت، بورسیه‌ها و کمک‌های خیریه می‌شود.

کمک‌های نقدی موقت که در سال 1398 برای کاهش تأثیر افزایش قیمت بنزین آغاز شد، به سرعت به اکثر جمعیت گسترش یافت؛ به طوری‌که 87 درصد از خانوارها در سال 2022-2023 میلادی (تقریبا 1401-1402 شمسی) اعلام کردند که این یارانه را دریافت کرده‌اند. از طرفی، دریافت مستمری از سال 2020-2021 تا 2022-2023 ثابت باقی مانده است، در حالی که استفاده از انتقالات نقدی منظم به طور مداوم بالا بود. اگرچه در سال 2022-2023 (تقریبا 1401-1402 شمسی) کاهش جزئی داشته، اما ارزش واقعی آن‌ها همراه با تورم کاهش یافته است.

خانوارهای ثروتمندتر بیشتر به مستمری‌ها وابسته هستند، در حالی که خانوارهای فقیرتر متکی به انتقالات نقدی هستند. دو پَنجَک بالایی مصرف، بیشتر به مستمری‌ها وابسته هستند که به دلیل افزایش تورم اعمال شده است و بنابراین قدرت خرید خود را حفظ کرده است. منظور از پنجک، 20 درصد از خانوارهایی است که طبق درآمد در ‌آن گروه جای می‌گیرند. در مقابل، دو پَنجَک پایین‌تر بیشتر به پرداخت‌های نقدی وابسته هستند. به طور قابل توجهی، در سال 2022 تعداد بیشتری از خانوارهای فقیر به پرداخت‌های نقدی موقت متکی بودند که به کاهش فقر در آن سال کمک زیادی کرده است.

مقادیر پرداخت‌های اضافی (پرداخت‌های موقت، کمک خیریه و کمک‌هزینه) در سال 2022 – 2023 افزایش یافته است. اگرچه در دوره قبل کاهش اسمی در کمک‌های اضافی به دلیل تورم وجود داشت، اما در سال بعد میزان آن تقریباً دو برابر شد. این افزایش با پرداخت‌های جبرانی دولت پس از حذف نرخ ارز ترجیحی همخوانی داشت. به همین دلیل، قدرت خرید این پرداخت‌ها حفظ شد.

به طور کلی، آمارهای بانک جهانی نشان می‌دهد که در سال 2020 – 2021 که تقریبا مصادف با سال 1399-1400 شمسی است، 20 درصد از فقیرترین خانوارهای کشور، 7 درصد از درآمد خود را از طریق مستمری، 9 درصد را از طریق پرداخت‌های نقدی موقتی مثل کمک خیریه‌ها و 7 درصد از درآمد خود را از طریق پرداخت یارانه نقدی منظم تامین کرده‌اند. این در حالی است که 20 درصد از ثروتمندترین خانوارهای ایرانی در همان بازه زمانی، 27 درصد از درآمد خود را از طریق مستمری، 2 درصد را از طریق پرداخت‌های موقت و یک درصد را از طریق دریافت یارانه ثابت تامین کرده‌اند.

این نسبت در سال 2022 – 2023 (1401 – 1402 شمسی) تغییر کرده است. در این بازه، فقیرترین پنجک جامعه 12 درصد از درآمد خود را از طریق خیریه‌ها و پرداخت‌های موقت تامین کرده است. در پنجک آخر نیز سهم مستمری کاهش یافته و سهم یارانه‌های نقدی ثابت از درآمد ثروتمندان به صفر رسیده است.