وی با اشاره ضمنی به برخی اشکالات موجود در بخش درمان تامین اجتماعی مازندران از جمله پدیده ناپسند «زیرمیزی» که توسط برخی پزشکان در مراکز درمانی تامین اجتماعی صورت میگیرد، گفت: من پزشک را مقصر نمیدانم؛ ضعف نهادهای نظارتی این شرایط را بهوجود میآورد؛ درمان تامین اجتماعی «بیمار» است و نیاز به درمان فوری دارد! چرا برخی بزرگواران قبول نمیکنند که بخش درمان تامین اجتماعی استان ما ناکارآمد است و نیاز به بازنگری جدی دارد.
وی افزود: بیمهشدگان در مراکز درمانی تامین اجتماعی؛ یعنی خانه خودشان و تامین اجتماعی غریب هستند. آخر این چه مصیبتی است که دهها میلیارد و شاید بیشتر صرف ساختوساز مراکز درمانی و تجهیز بیمارستانهای تامین اجتماعی شده و بیمهشدگان باید به مراکز خصوصی مراجعه کنند تا درمان شوند؟
این فعال کارگری تصریح کرد: امروز مجموعه وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی و سازمانهای زیرپوشش این وزارتخانه ازجمله تامین اجتماعی و شورای عالی کار و… با عملکردشان موجبات نارضایی کارگران و بازنشستگان را فراهم مینمایند و هیچ مسئولی نیست که پاسخگو باشد.
دبیر اجرایی خانه کارگر مازندران اضافه کرد: مشکل معیشت و درمان ناکارآمد کارگران و بازنشستگان تامین اجتماعی، سوای عملکرد سوء وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی و شخص جناب وزیر است. کدام مقام میتواند با ماهی 7 تا 8 میلیون ریال یک خانواده را مدیریت کند؟
دریابیگی گفت: دولت قانون هدفمند کردن یارانهها و حذف ارز ترجیحی را اجرایی کرد و مدعی شد ۴ قلم کالا افزایش قیمت خواهد داشت اما ۳۰۰ قلم کالا گران شدند؛ این کارها اگرچه با اهداف و نیات خیر انجام میشود اما نتیجهاش این میشود که سفره کارگر و بازنشسته هر روز خالیتر شود و بر میزان نارضایتیها افزوده شود.
نایب رئیس کانون کارگران بازنشسته سازمان تامین اجتماعی تصریح کرد: خدمت وزیر کار عرض مینمایم که امروز برخلاف سالهای گذشته کارگران و بازنشستگان نه برای خرید خانه و خودرو که برای ثبت نام فرزندان خود در مدرسه و سفر چند روزه و خرید سنگ قبر درپی گرفتن وام هستند.
این فعال حقوق بازنشستگان گفت: من در حوزههای اقتصادی و سیاسی ورود نمیکنم، اما حداقل در حوزههای کار و تولید و کارگری سالهای سال فعال بوده و هستم؛ امروز بهواسطه قراردادهای موقت بالای ۹۰ درصد کارگران با این نوع قراردادها کار میکنند و حق اعتراض به شرایط سخت خود ندارند؛ مشکلات معیشتی کارگران ایرانی نه تنها حل و فصل نشده که هر روز فاصله طبقاتی در جامعه بیشتر میشود؛ آنان نمیتوانند حداقل خواستههای فرزندان خود را تامین کنند و ما شاهد بروز برخی اختلافات در میان خانوادههای کارگری و بازنشستگان هستیم.
او ادامه میدهد: در ظاهر شعار دادن و در عمل کاری نکردن یک گناه نابخشودنی است. از مسئولان خواهش میکنم وجدان خویش را قاضی کنند. امروز معیشت اقشار ضعیف جامعه و کارگران و بازنشستگان به خطر افتاده و آنها از دولتمردان و مجلسیها توقع دارند تا کاری کنند.
وی در بخش پایانی اظهارات خود درباره اظهارنظرهای اخیر مسئولان وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی راجع به اصلاح مفادی از قانون کار گفت: مگر از قانون کار چیزی هم مانده که بر اصلاح و تغییرش مصر هستند؟ این عزیزان که ظاهرا دغدغه امنیت شغلی کارگران را دارند؛ با دست بردن به ماهیت قانون کار موجب افزایش چالش در محیطهای کارگری میشوند. کارگران به مجموعه وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی تدوین کنندگان لایحه هفتم توسعه بدبین هستند و با نگرانی به آینده نگاه میکنند.