روانشناسی شخصیت | افرادی که در کودکی لوس شده اند، اغلب این 7 رفتار را در بزرگسالی نشان می دهند

از تجربه و تحقیقات گسترده‌ام، الگویی از 7 رفتار رایج را شناسایی کرده‌ام که اغلب توسط افرادی که در کودکی لوس شده‌اند نشان داده می‌شوند.

این رفتارها می تواند از مشکل در مواجهه با طرد شدن تا احساس حق طلبی متورم باشد.

درک این رفتارها نه تنها برای شناخت عواقب دوران کودکی خراب بسیار مهم است، بلکه به عنوان راهنمایی برای والدینی است که هدف آنها رشد متعادل در فرزندانشان است.

بنابراین، این رفتارها چیست که به لوس شدن در دوران کودکی مرتبط است؟ بیایید در بخش زیر به این الگوهای ظریف بپردازیم.
1) مبارزه با عدم پذیرش

یکی از رفتارهای رایج که توسط بزرگسالانی که در کودکی لوس شده اند نشان داده می شود، مبارزه مشخص با رسیدگی به طرد شدن است. این به این دلیل است که وقتی بزرگ می‌شدند، اغلب از ناامیدی محافظت می‌شدند و همیشه به راه خود ادامه می‌دادند.

در بزرگسالی، این به عنوان ناتوانی در کنار آمدن با موقعیت هایی که همه چیز طبق برنامه پیش نمی رود، ظاهر می شود.

زمانی که ایده هایشان در محل کار پذیرفته نمی شود یا زمانی که در برخی از جنبه های زندگی خود با شکست مواجه می شوند، ممکن است واکنش منفی نشان دهند. این می تواند از واکنش با ناامیدی شدید تا نشان دادن علائم خشم یا رنجش متغیر باشد.

چنین افرادی معمولاً برای درک این موضوع که در زندگی، همیشه برنده شدن یا به دست آوردن آنچه می خواهید نیست، مشکل دارند.
اغلب، آنها فاقد انعطاف پذیری برای عقب نشینی از شکست ها هستند، ویژگی ای که برای رشد شخصی و حرفه ای بسیار مهم است.
2) احساس حق طلبی متورم

یکی دیگر از نشانه‌های گویای بزرگ‌سالانی که در کودکی لوس شده‌اند، احساس حق بودن است. این رفتار از دوران کودکی آنها سرچشمه می گیرد، جایی که اغلب به آنها هر آنچه می خواستند بدون نیاز به کسب آن می دادند.

در نتیجه، آنها با این انتظار بزرگ می شوند که دنیا نیازها و خواسته های آنها را برآورده کند.

این احساس استحقاق می تواند به طرق مختلفی تجلی یابد. آنها ممکن است نیاز به رفتار ویژه داشته باشند، احساس کنند که قوانین در مورد آنها اعمال نمی شود، یا معتقدند که بدون تلاش مستحق موفقیت هستند.

آنها همچنین ممکن است از تلاش های دیگران قدردانی نکنند، زیرا انتظار دارند بدون متقابل به آنها خدمت شود.

این رفتار می تواند در روابط شخصی و محیط های حرفه ای که همکاری و احترام متقابل ضروری است، اصطکاک ایجاد کند.

با حرکت رو به جلو، رفتار کمی متفاوتی را بررسی خواهیم کرد که ناشی از لوس شدن در کودکی است: دشواری در سازش.
3) مشکل سازش

به‌عنوان فردی که در دوران کودکی شاهد تأثیر لوس شدن بوده‌ام، مشاهده کرده‌ام که چگونه می‌تواند در سختی سازش کردن ظاهر شود.

این افراد در بزرگ شدن عادت داشتند که خواسته های خود را بدون در نظر گرفتن دیدگاه های دیگران برآورده کنند. نیازهای خودشان اولویت داشت و اغلب احساسات اطرافیانشان را تحت الشعاع قرار می داد.
این بی میلی به سازش می تواند روابط را چه شخصی و چه حرفه ای تیره کند. آنها در خطر برچسب خودخواه یا غیرهمکار هستند که منجر به بیگانگی اجتماعی یا درگیری در محل کار می شود.

موقعیت‌های واقعی مستلزم مذاکره و سازش هستند، چه به اشتراک گذاشتن فضای زندگی یا همکاری در پروژه‌ها. عدم انجام این کار می تواند منجر به چالش های بی شماری شود.
4) وسواس در اموال مادی

در بزرگسالی، کسانی که در کودکی لوس شده اند، اغلب نسبت به دارایی های مادی وسواس پیدا می کنند.

این رفتار را می‌توان به دوران کودکی آن‌ها، زمانی که مرتباً با هدایایی به‌عنوان وسیله‌ای برای مماشات یا نشان دادن عشق پر می‌شد، ردیابی کرد. در نتیجه، آنها شروع به یکسان دانستن دارایی های مادی با شادی و موفقیت می کنند.

منبع: تحریریه مکتوب نامه