با این فرمول جادویی از استرس دوری کن و ذهنتو تو چند ثانیه آروم کن

ما نمی‌توانیم افکارمان را متوقف کنیم، اما می‌توانیم تمرکز خود را به چیزی فعلی، صلح‌آمیز یا عملی تغییر دهیم.
افکار نگران کننده سعی در آماده سازی، پیشگیری یا برنامه ریزی دارند، اما معمولا هیچ یک از اینها را انجام نمی دهند.
نگرانی تلاش برای کمک کردن است، اما واقعاً فقط باعث می‌شود بدن ما احساس کند که نگرانی‌های ما اکنون در حال رخ دادن است.
نکاتی برای آرام کردن نگرانی ها شامل گفتگوهای درونی دلسوزانه، تشکر از نگرانی و اعتماد به خود آینده است.
وقتی نوبت به افکارمان می‌شود، چیزهای زیادی وجود دارد که انتخابی نداریم. ما در مورد افکاری که در کودکی در ما بارگیری می شد، چاره ای نداریم. ما چاره‌ای نداریم که ذهن‌هایی داشته باشیم که اغلب موسیقی‌های متن خود را تکرار می‌کنند. ما حتی انتخابی نداریم که در چند دقیقه آینده چه افکاری در ذهن ما ظاهر می شود. افکار ما تقریباً زندگی خاص خود را دارند. آن‌ها روی صفحه‌های داخلی ذهن ما وارد می‌شوند، درست مانند پنجره‌های پاپ‌آپ که معمولاً بدون دعوت به صفحه‌های دیجیتال ما وارد می‌شوند.

چیزی که ما در مورد آن انتخاب داریم این است که هر چند وقت یکبار از ماهیت افکار خود آگاه می شویم و وقتی متوجه می شویم که افکار ما مفید، نامهربان یا نادرست هستند، چگونه پاسخ می دهیم.

ذهن ما اساساً ضبط‌کننده‌هایی است که موسیقی‌های متن خود را در تمام طول روز پخش می‌کنند (و بازپخش می‌کنند) و گاهی اوقات در طول شب نیز. برخی از افراد ضبط‌هایی دارند که تمایل بیشتری دارند و خوشایندتر هستند. الگوهای تفکر برخی افراد به سمت خوش بینانه یا واقع بینانه متمایل است. دیگران، نه چندان. بسیاری از مردم دچار افکار نگران کننده ای هستند که باعث می شود به طور مزمن احساس استرس، اضطراب، افسردگی یا بدبینی کنند. اینجاست که آگاهی دلسوزانه و ارتقای منظم وارد می‌شود. در حالی که ما در مورد انواع ذهنی که با آن‌ها متولد شده‌ایم حرفی نداریم، یا در نتیجه تجربیات زندگی خود رشد کرده‌ایم، اما این گزینه را داریم که از افکار خود آگاه بمانیم. افکار و فشار دادن مکث، حذف، یا ضبط مجدد.

اگر متوجه شدید که در خلسه افکار نگران‌کننده گم شده‌اید، خود را به خاطر شکستن این خلسه تحسین کنید و سپس برخی از این ابزارهای آرام‌سازی ذهن را امتحان کنید.

به خود بیا
ممکن است نتوانید افکار خود را متوقف کنید، اما این توانایی را دارید که توجه خود را به واقعیت واقعی و واقعی معطوف کنید: تنفس بدنتان، سطحی که روی آن نشسته اید، ایستاده اید یا دراز کشیده اید، هر رنگ یا شکلی که می بینید. صداهایی که می شنوید هر چقدر هم که ساده به نظر می رسد، تغییر حالت حسی راهی فوق العاده برای هدایت ذهن بیش فعال است.

توجه کنید که چه کسی متوجه می شود
هنگامی که متوجه شدید که ذهن شما در حال پخش یک موسیقی متن ناخوشایند، ترسناک یا استرس زا بوده است، اکنون دو بخش داخلی متفاوت دارید: افکارتان و بخشی از شما که از افکار شما آگاه است. اینها چیزهای یکسان نیستند. آگاهی شما مانند آسمان وسیع و باز است و افکار شما مانند ابر. سعی کنید آن آگاهی وسیع را تنظیم کنید. از خود بپرسید: چه کسی یا چه چیزی به افکار من توجه می کند؟ ببین چه حسی داره گاهی اوقات، ممکن است احساس شود که ما افکار خودمان هستیم، اما اگر این درست بود، وقتی افکارمان می گذشت، ما هم می گذشتیم. افکار ما می آیند و می روند، اما این آگاهی گسترده همیشه اینجاست و ما می توانیم در استفاده از آن و صرف زمان بیشتری در آن بهتر شویم.

سعی کنید یک پنجره یا در خیالی را در بالا، پشت یا دو طرف سر خود به تصویر بکشید. سپس ببینید یا احساس کنید که آن پنجره‌ها و درها را باز می‌کنید و ذهن خود را مانند هوای اتاق بیرون می‌دهید.

تنفس نسیم گرمسیری
چند نفس عمیق آهسته بکشید و تصور کنید که نفس شما مانند نسیم گرمسیری است که در بدن شما می وزد.

انتشار آرامش
قسمتی از بدن را پیدا کنید که احساس خنثی یا آرام می کند. (حتی می تواند نوک انگشت پا باشد!) با آن حس بی طرفی یا آرامش هماهنگ شوید و تجسم کنید که در تمام بدن شما پخش می شود.

ارتباط دلسوزانه
تصور کنید که نگرانی های شما مانند یک کودک ترسیده است و ذهن عاقل و قلب دلسوز شما می تواند به شکلی دلسوزانه با آن کودک ارتباط برقرار کند. شما می توانید این کار را به صورت نوشتاری، شفاهی یا در تخیل خود انجام دهید.

ممنون نگران باش
ممکن است تشکر کردن از نگرانی غیر منطقی به نظر برسد، اما حقیقت این است که نگرانی‌های ما فقط برای کمک کردن هستند. آنها در تلاش برای آماده سازی، برنامه ریزی یا پیشگیری هستند. با این حال، اشکال سیستم این است که در بیشتر موارد، نگرانی واقعا کمکی نمی کند. این فقط باعث می شود که سیستم عصبی ما احساس کند هر چیزی که نگران آن هستیم در حال وقوع است. تشکر از نگرانی برای تلاش برای کمک کردن، در مقابل اجازه دادن به آن برای تسلط بر آن یا سرزنش خود برای نگرانی، می تواند به نرم شدن و خارج شدن از یک حلقه نگرانی مزمن کمک کند.

به نگرانی اطمینان دهید
وقتی احساس ناامنی یا خطر می کنیم، معمولاً زمانی برای نگرانی نداریم. ما اقدام می کنیم یا با شرایط به بهترین شکل ممکن برخورد می کنیم. نگرانی معمولاً زمانی اتفاق می‌افتد که فکر می‌کنیم (یا کسی یا چیزی) در آینده ایمن یا خوب نخواهیم بود. سعی کنید به خودتان اطمینان دهید که در این لحظه، در امان هستید. حتی می توانید این را با خود تکرار کنید: “در این لحظه، من در امان هستم.” سپس توجه کنید که آیا، چگونه، یا در کجای بدن یا محیط شما این احساس درستی دارد یا خیر.

پاسخ های خود را بررسی کنید
وقتی نگران هستید چگونه تمایل دارید با خودتان صحبت کنید؟ آیا موسیقی متن داخلی شما خشن و انتقادی است یا مهربان و همدلانه؟ حتی اگر متوجه شدید که خودتان را سرزنش کرده اید، باز هم می توانید در این مورد با خودتان مهربان باشید. هر لحظه می توانید انتقادات درونی خود را کنار بگذارید و کمی مهربانی درونی را جلب کنید.

اغلب اوقات، افکار نگران به شکل این شکل می گیرند که اگر این اتفاق وحشتناک رخ دهد چه می شود؟ اگر این اتفاق نیفتد چه؟ در حالت ایده‌آل، ما بیشتر وقت خود را در لحظه حال صرف می‌کنیم تا در آینده چه می‌شود، اما اگر ذهن شما در یک حلقه نگران‌کننده What if گیر کرده است، یک ارتقاء What if را امتحان کنید: اگر این کار واقعاً خوب انجام شود چه؟ اگر نتایج آزمایش من خوب باشد چه؟

به برخی از چیزهایی که در گذشته نگران آنها بوده اید فکر کنید. به احتمال زیاد، در بسیاری از موارد، چیزهایی که شما نگران آنها بودید، هرگز اتفاق نیفتاده اند. در برخی موارد، آنها ممکن است داشته باشند، و شما اکنون در طرف دیگر وضعیت هستید. در هر صورت، می‌تواند کمک کند که اذعان کنیم این نگرانی‌های ما نیستند که به ما کمک می‌کنند تا از پس چالش‌هایمان برآییم، این اقدام در زمان نیاز، زمان، حمایت و پذیرش است.

اگر ذهن شما با نگرانی در حال چرخش است، از خود بپرسید که آیا کاری وجود دارد که باید انجام شود (یا می توان)؟ اگر وجود دارد، می توانید برنامه اقدام خود را بنویسید و ذهن خود را آزاد کنید. اگر هیچ قدم واقعی برای برداشتن وجود ندارد، به ذهن خوش نیت خود اجازه دهید این را بداند و سپس خود را به سمت چیزی آرام‌بخش، نشاط‌آور، فعلی یا عملی هدایت کنید.

به آینده خود اعتماد کنید
اغلب اوقات، زمانی که نگران چیزی در آینده هستیم، اطلاعات و شهودی را نداریم که به آن نیاز داشته باشیم (و داشته باشیم) اگر سناریوهای نگران کننده ما محقق شوند. ما نمی‌توانیم بدانیم در آینده به چه چیزی نیاز خواهیم داشت، زیرا هنوز آنجا نیستیم. البته، اگر درک شهودی در مورد اینکه چگونه می توانید از وضعیت آینده مراقبت کنید، به آن احترام بگذارید. اما، اگر ذهن شما در حالت نگرانی گیر کرده است و هیچ کاری نمی توانید در زمان حال انجام دهید، سعی کنید به خود آینده خود اعتماد کنید. به خود بگویید: اگر این اتفاق بیفتد، من با آن برخورد خواهم کرد. من اطلاعات و شهودی خواهم داشت که اکنون ندارم زیرا اکنون این اتفاق نمی افتد. سپس به لحظه کنونی واقعی و واقعی برگردید و بهترین مراقبت از خود را که می توانید انجام دهید. این راه را برای قدرت و وضوح هموار می کند تا به شما کمک کند با هر آنچه که آینده ممکن است به ارمغان بیاورد، روبرو شوید.