بسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خدا که رحمتش بسیار و مهربانی اش همیشگی است
الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی لَمْ یُشْهِدْ أَحَداً حِینَ فَطَرَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ، وَ لا اتَّخَذَ مُعِیناً حِینَ بَرَأَ النَّسَمَاتِ، لَمْ یُشَارَکْ فِی الْإِلَهِیَّهِ، وَ لَمْ یُظَاهَرْ فِی الْوَحْدَانِیَّهِ، کَلَّتِ الْأَلْسُنُ عَنْ غَایَهِ صِفَتِهِ، وَ الْعُقُولُ عَنْ کُنْهِ مَعْرِفَتِهِ، وَ تَوَاضَعَتِ الْجَبَابِرَهُ لِهَیْبَتِهِ، وَ عَنَتِ الْوُجُوهُ لِخَشْیَتِهِ، وَ انْقَادَ کُلُّ عَظِیمٍ لِعَظَمَتِهِ، فَلَکَ الْحَمْدُ مُتَوَاتِراً مُتَّسِقاً، وَ مُتَوَالِیاً مُسْتَوْسِقاً [مُسْتَوْثِقا]، وَ صَلَوَاتُهُ عَلَی رَسُولِهِ أَبَداً، وَ سَلامُهُ دَائِماً سَرْمَداً، اللَّهُمَّ اجْعَلْ أَوَّلَ یَوْمِی هَذَا صَلاحاً، وَ أَوْسَطَهُ فَلاحاً، وَ آخِرَهُ نَجَاحاً.
ستایش خدای را که هنگام آفرینش آسمانها و زمین احدی را گواه نساخت و به گاه ایجاد جانداران یاوری نگرفت، در پرستش انبازی ندارد، و در یکتایی اش پشتیبانی نخواهد، زبانها از بیان حقیقت وصفش درمانده، و خردها از ژرفای معرفتش وامانده، و گردنکشان در برابر عظمتش فروتن، و چهرهها از بیم او متواضع گشته، و هر بزرگی در برابر بزرگیش تسلیم گشته است، ستایش پیاپی و پیوسته و دنباله دار و پایدار تنها توراست، و رحمت همیشگی و درود جاودان و بی پایان او بر رسولش باد، بار خدایا! ابتدای امروزم را خیر و صلاح، و میانه امروزم را رستگاری و پایانش را کامیابی قرارده.
وَ أَعُوذُ بِکَ مِنْ یَوْمٍ أَوَّلُهُ فَزَعٌ، وَ أَوْسَطُهُ جَزَعٌ، وَ آخِرُهُ وَجَعٌ، اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْتَغْفِرُکَ لِکُلِّ نَذْرٍ نَذَرْتُهُ، وَ کُلِّ وَعْدٍ وَعَدْتُهُ، وَ کُلِّ عَهْدٍ عَاهَدْتُهُ ثُمَّ لَمْ أَفِ بِهِ، وَأَسْأَلُکَ فِی مَظَالِمِ عِبَادِکَ عِنْدِی، فَأَیُّمَا عَبْدٍ مِنْ عَبِیدِکَ أَوْ أَمَهٍ مِنْ إِمَائِکَ کَانَتْ لَهُ قِبَلِی مَظْلِمَهٌ ظَلَمْتُهَا إِیَّاهُ، فِی نَفْسِهِ، أَوْ فِی عِرْضِهِ أَوْ فِی مَالِهِ، أَوْ فِی أَهْلِهِ وَ وَلَدِهِ، أَوْ غِیبَهٌ اغْتَبْتُهُ بِهَا، أَوْ تَحَامُلٌ عَلَیْهِ بِمَیْلٍ أَوْ هَوًی، أَوْ أَنَفَهٍ أَوْ حَمِیَّهٍ أَوْ رِیَاءٍ أَوْ عَصَبِیَّهٍ، غَائِباً کَانَ أَوْ شَاهِداً، وَ حَیّاً کَانَ أَوْ مَیِّتاً، فَقَصُرَتْ یَدِی وَ ضَاقَ وُسْعِی عَنْ رَدِّهَا إِلَیْهِ وَ التَّحَلُّلِ مِنْهُ.
و به تو پناه میآورم از روزی که آغازش شیون، و میانش بی تابی، و پایانش دردمندی است، خدایا! از تو آمرزش میطلبم برای هر نذری که کردم، و هر وعدهای که دادم، و هر پیمانی که بستم سپس به آن وفا نکردم، و ادای حقوق بندگانت را که برعهده دارم از تو درخواست میکنم، پس هر بندهای از بندگانت و هر کنیزی از کنیزانت که او را نزد من حقی پایمال شده باشد که در آن به جان یا آبرو یا مال، یا خانواده اش یا فرزندش ستم روا داشته ام، یا غیبتی از او کرده ام، یا بر اثر میل خود یا خواهش دل یا تکبّر یا غضب یا خودنمایی یا تعصّب بر او باری نهاده ام، این بنده یا کنیزت غایب باشد یا حاضر، زنده باشد یا مرده، و دستم کوتاه شده و وسعم نمیرسد از پرداخت آن حق یا طلب حلالیت از او.
طلب حاجات با دعای روز دوشنبه
فَأَسْأَلُکَ یَا مَنْ یَمْلِکُ الْحَاجَاتِ، وَ هِیَ مُسْتَجِیبَهٌ لِمَشِیَّتِهِ، وَ مُسْرِعَهٌ إِلَی إِرَادَتِهِ، أَنْ تُصَلِّیَ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، وَ أَنْ تُرْضِیَهُ عَنِّی بِمَا [بِمَ]شِئْتَ، وَ تَهَبَ لِی مِنْ عِنْدِکَ رَحْمَهً، إِنَّهُ لا تَنْقُصُکَ الْمَغْفِرَهُ، وَ لا تَضُرُّکَ الْمَوْهِبَهُ، یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ، اللَّهُمَّ أَوْلِنِی فِی کُلِّ یَوْمِ إِثْنَیْنِ نِعْمَتَیْنِ مِنْکَ ثِنْتَیْنِ سَعَادَهً فِی أَوَّلِهِ بِطَاعَتِکَ، وَ نِعْمَهً فِی آخِرِهِ بِمَغْفِرَتِکَ، یَا مَنْ هُوَ الْإِلَهُ، وَ لا یَغْفِرُ الذُّنُوبَ سِوَاهُ.
از تو میخواهمای کسی که رفع نیازها در اختیار اوست، و آن حاجات در مقابل مشیت او اجابت پذیر و به جانب اراده اش شتابانند؛ که بر محمّد و خاندان محمّد درود فرستی، و آن بنده را که بر او ستمی کردم هرگونه که خواهی از من راضی گردانی، و از جانب خود مرا رحمت عطا نمایی، چه آمرزیدن از تو نکاهد، و بخشیدن به تو زیان نرساند،ای مهربانترین مهربانان، خدایا! در هر دوشنبه از سوی خویش دو نعمت بر من عطا کن، خوشبختی بندگی ات را در آغازش، و نعمت آمرزشت را در پایانش،ای آن که تنها او شایسته پرستش است و جز او کسی گناهان را نیامرزد.
ناشناس
چرااینقدربین یه دعافاصله وتبلیغ هستش